0
1172
W toku postępowania podatkowego, obok organu podatkowego, również podatnik powinien podejmować aktywność w zakresie kluczowych dla rozstrzygnięcia kwestii dowodowych.
Taki wniosek wynika z wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego o sygnaturze II FSK 1799/10 z 21 marca 2012 roku.
Sytuacja podatnika
Do Naczelnego Sądu Administracyjnego ze skarga kasacyjną na wyrok sądu pierwszej instancji zwrócił się podatnik, któremu urząd skarbowy określił wysokość zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych, kwestionując ujęcie jako kosztów uzyskania przychodów usług marketingowych, które nie zostały w jego ocenie wykonane. Osoba ta zarzuciła organom podatkowym oraz WSA między innymi naruszenie przepisów Ordynacji podatkowej poprzez niewyjaśnienie przez organ odwoławczy w sposób wyczerpujący okoliczności faktycznych sprawy i niekorzystne dla skarżących rozstrzygnięcie wątpliwości powstałych w toku postępowania podatkowego oraz poprzez zawarcie w uzasadnieniu wyroku WSA jako podstawy wyrokowania błędnie ustalonego stanu sprawy, bo opartego na ustaleniach faktycznych dokonanych przez Dyrektora Izby Skarbowej z naruszeniem przepisów Ordynacji podatkowej.
Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego
Naczelny Sąd Administracyjny uznał skargę podatnika za niezasadną, oceniając, że organy podatkowe nie dopuściły się uchybień kwalifikujących do podważenia wyniku przeprowadzonego przed nimi postępowania. Po dokonaniu analizy akt sprawy oraz zapoznaniu się z argumentacją zawartą w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, NSA nie uznał za uzasadniony wniosku, iż organy podatkowe sięgnęły do zgromadzonych materiałów w sposób wyrywkowy. Sąd drugiej instancji wskazał na fakt, iż uwzględniając te materiały, wspomniane organy przeprowadziły jeszcze inne czynności, których celem była rekonstrukcja stanu faktycznego sprawy, przedstawiając spójny, logiczny i dostatecznie szczegółowy wywód co do jej obrazu.
Naczelny Sąd Administracyjny zwrócił uwagę, iż, poddając w wątpliwość ustalenia i wnioski organów podatkowych, skarżący nie wykazali odpowiedniej inicjatywy dowodowej i aktywności w celu obrony swoich racji. W trakcie postępowania odwoławczego podatnicy nie występowali z wnioskami dowodowymi, których uwzględnienie pozwalałoby dowieść istnienia wskazanych przez nich faktów. Nie wnieśli oni również zastrzeżeń co do prawidłowości zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego.
NSA zgodził się z twierdzeniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, że organ podatkowy miał pełne prawo żądania od podatnika wykazania faktu wykonania usług.
Podstawa prawna: art.122, art.187 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku – Ordynacja podatkowa.
