Metody obliczania powierzchni użytkowej dla celów stawki podatku przy świadczeniu usług budowlanych w obiektach budownictwa mieszkalnego

Stanowisko Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 19 stycznia 2018 roku nr 0112-KDIL2-2.4012.499.2017.2.AKR

Sytuacja Podatnika

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, mającą swoją siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. W ramach swojej działalności Spółka m.in. wykonuje usługi budowlane w zakresie prefabrykowanych domów jednorodzinnych na podstawie gotowych projektów budowlanych dostępnych w katalogu Spółki, projektów indywidualnych opracowanych przez architektów na zlecenie Spółki lub też projektów dostarczonych przez klienta.

W związku ze zmianami rynkowymi, w ostatnim czasie Spółka obserwuje zwiększone zainteresowanie klientów usługami budowlanymi większych domów mieszkalnych projektowanych indywidualnie, których powierzchnia całkowita może przekroczyć 300 m2. W konsekwencji, po stronie Wnioskodawcy powstały wątpliwości odnośnie właściwego sposobu obliczenia powierzchni użytkowej budynku mieszkalnego.

Czy dla celów określenia prawidłowej stawki podatku VAT przy świadczeniu usług budowlanych Wnioskodawca jest uprawniony do obliczenia powierzchni użytkowej budynków mieszkalnych, o których mowa w art. 41 pkt 12b ust. 1 ustawy o VAT, w oparciu o definicję legalną z art. 2 ust. 1 pkt 7 ustawy o ochronnie praw lokatorów?

Stanowisko Dyrektora

Zastosowanie stawki preferencyjnej (8%) możliwe jest jedynie dla dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji, przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Zgodnie z art. 41 ust. 12b ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, że do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonym w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m2,

2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m2.

W odniesieniu do metody określania powierzchni użytkowej należy wskazać, że ustawa o podatku od towarów i usług oraz rozporządzenia wykonawcze do ustawy nie normują zasad ustalania powierzchni użytkowej na potrzeby podatku od towarów i usług. Ustawa nie odsyła także do definicji legalnych zawartych w innych aktach normatywnych. Pojęcie „powierzchnia użytkowa” występuje natomiast w innych aktach prawnych.

W ocenie organu, można posłużyć się każdą normatywnie określoną metodą ustalenia takiej powierzchni na potrzeby art. 41 ust. 12b oraz 12c ustawy podatku od towarów i usług, w tym z zastosowaniem definicji powierzchni użytkowej budynku, lokalu zawartej w ustawie:

• z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatoró...