Obowiązek informacyjny o transakcjach o wartości 15.000 euro i wyższej

ODPOWIEDŹ

Zgodnie z art. 2 pkt 17 ustawy z dnia 1 marca 2018 roku o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu podmioty prowadzące działalność w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych są Instytucjami obowiązanymi do stosowania wobec swoich klientów środków bezpieczeństwa finansowego. Są m.in. zobowiązane do informowania o przyjętej wpłacie lub dokonanej wypłacie środków pieniężnych o równowartości przekraczającej 15.000 euro oraz wykonanym transferze środków pieniężnych o równowartości przekraczającej 15.000 euro. Informacje te przekazuje się Generalnemu Inspektorowi Informacji Finansowej. Do października 2018 roku informacje przekazywane są na dotychczasowych formularzach i zasadach tj. zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 21-09-2001 r. w sprawie określenia wzoru rejestru transakcji, sposobu jego prowadzenia oraz trybu dostarczania danych z rejestru Generalnemu Inspektorowi Informacji Finansowej

UZASADNIENIE

Biura rachunkowe zgodnie z ustawa o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu są instytucjami obowiązanymi do stosowania wobec swoich klientów środków bezpieczeństwa finansowego. Środki bezpieczeństwa finansowego obejmują;

1. identyfikację klienta oraz weryfikację jego tożsamości;

2. identyfikację beneficjenta rzeczywistego oraz podejmowanie uzasadnionych czynności w celu:

   • a) weryfikacji jego tożsamości,

   • b) ustalenia struktury własności i kontroli - w przypadku klienta będącego osobą prawną albo jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej;

3. ocenę stosunków gospodarczych i, stosownie do sytuacji, uzyskanie informacji na temat ich celu i zamierzonego charakteru;

4. bieżące monitorowanie stosunków gospodarczych klienta, w tym,

   • a) analizę transakcji przeprowadzanych w ramach stosunków gospodarczych w celu zapewnienia, że transakcje te są zgodne z wiedzą instytucji obowiązanej o kliencie, rodzaju i zakresie prowadzonej przez niego działalności oraz zgodne z ryzykiem prania pieniędzy oraz finansowania terroryzmu związanym z tym klientem,

   • b) badanie źródła pochodzenia wartości majątkowych będących w dyspozycji klienta – w przypadkach uzasadnionych okolicznościami,

   • c) zapewnienie, że posiadane dokumenty, dane lub informacje dotyczące stosunków gospodarczych są na bieżąco aktualizowane.

Identyfikacja klienta i weryfikacja jego tożsamości obejmuje :

• a) w przypadku osób fizycznych – ustalenie imienia i nazwiska, obywatelstwa, numeru PESEL lub daty urodzenia w przypadku osoby nieposiadającej numeru PESEL, oraz państwa urodzenia, serii i numeru dokumentu stwierdzającego tożsamość osoby, adresu zamieszkania - w przypadku posiadania tej informacji przez instytucję obowiązaną, nazwy (firmy), numeru identyfikacji podatkowej (NIP) oraz adresu głównego miejsca wykonywania działalności gospodarczej - w przypadku osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą,

• b) w przypadku osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej – ustalenie nazwy (firmy), formy organizacyjnej, adresu siedziby lub adresu prowadzenia działalności, NIP, a w przypadku braku takiego numeru - państwa rejestracji, rejestru handlowego oraz numeru i daty rejestracji, imienia, nazwiska oraz PESEL lub daty urodzenia osoby reprezentującej tę osobę prawną lub jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej.

Natomiast identyfikacja beneficjenta rzeczywistego, obejmuje ustalenie imienia i nazwiska oraz obywatelstwa, a w przypadku posiadania informacji przez jednostkę obowiązaną również numeru PESEL, serii i numeru dokumentu stwierdzającego tożsamość osoby czy adresu jej zamieszkania.

Weryfikacja tożsamości klienta, osoby upoważnionej do działania w jego imieniu oraz beneficjenta rzeczywistego polega na potwierdzeniu ustalonych danych identyfikacyjnych na podstawie dokumentu stwierdzającego tożsamość osoby fizycznej, dokumentu zawierającego aktualne dane z wyciągu z właściwego rejestru lub innych dokumentów, danych lub informacji pochodzących z wiarygodnego i niezależnego źródła. Weryfikacja ta następuje przed nawiązaniem stosunków gospodarczych lub transakcją okazjonalną.

Na podstawie art. 35 ust. 1 ww. ustawy instytucje obowiązane stosują środki bezpieczeństwa finansowego w przypadku m.in.:

1. nawiązywania stosunków gospodarczych;

2. przeprowadzania transakcji okazjonalnej

   • a) o równowartości 15.000 euro lub większej, bez względu na to, czy transakcja jest przeprowadzana jako pojedyncza operacja, czy kilka operacji, które wydają się ze sobą powiązane, lub

   • b) która stanowi transfer środków pieniężnych na kwotę przekraczającą równowartość 1.000 euro;

3. podejrzenia prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu;

4. wątpliwości co do prawdziwości lub kompletności dotychczas uzyskanych danych identyfikacyjnych klienta.

Instytucje obowiązane stosują środki bezpieczeństwa finansowego również w odniesieniu do klientów, z którymi utrzymują stosunki gospodarcze, z uwzględnieniem rozpoznanego ryzyka prania pieniędzy oraz finansowania terroryzmu, w szczególności gdy doszło do zmiany uprzednio ustalonego charakteru lub okoliczności stosunków gospodarczych.

Biura rachunkowe mogą odstąpić od stosowania środków bezpieczeństwa finansowego w odniesieniu do pieniądza elektronicznego w rozumieniu ustawy o usługach płatniczych, pod warunkiem że spełnione będą następujące warunki ograniczające ryzyko prania pieniędzy oraz finansowania terroryzmu:

• instrument płatniczy nie może być zasilony lub instrument ten ma maksymalny miesięczny limit transakcji płatniczych w wysokości równowartości 50 euro, która to kwota może być wykorzystana wyłącznie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

• maksymalna kwota przechowywana elektronicznie nie przekracza równowartości 50 euro;

• instrument płatniczy może być wykorzystywany wyłącznie do zakupu towarów lub usług;

• instrument płatniczy nie może być zasilony pieniądzem elektronicznym wydanym bez zastosowania środków bezpieczeństwa finansowego;

• wydawca pieniądza elektronicznego prowadzi bieżącą analizę przeprowadzanych transakcji lub monitoruje stosunki gospodarcze w sposób umożliwiający identyfikację transakcji nietypowych lub transakcji, których okoliczności wskazują, że mogą mieć one związek z praniem pieniędzy lub finansowaniem terroryzmu (art. 38 ustawy).

W myśl...