188
Jesteśmy jednostką budżetową i opłacamy VAT od wynajmów i noclegów. W części umów zawartych z Wynajmującymi jest zapis, że w kosztach wynajmu są ujęte media (światło, woda, ogrzewanie). W takich sytuacjach wystawiamy fakturę VAT, od całości (wynajem plus media) naliczamy 23% podatku VAT, uwzględniamy w deklaracji VAT-7 i odprowadzamy należny podatek do Urzędu Skarbowego. Jak należy natomiast postąpić w przypadku, gdy w umowie z Wynajmującym jest zapis, że za światło wystawiona będzie odrębna faktura na podstawie faktycznego zużycia (wskazanie podlicznika) i opłata faktury stanowić będzie zwrot kosztów. Czy w takiej sytuacji należy naliczać podatek VAT i ujmować w deklaracji VAT-7? Nadmieniam, że nie prowadzimy ewidencji przychodów i rozchodów do celów podatkowych, a tym samym nie mamy możliwości odliczenia podatku VAT.
ODPOWIEDŹ
Tak, powinniście Państwo naliczyć podatek VAT z tytułu obciążenia najemców kosztami mediów. Zgodnie z obecnym stanowiskiem organów podatkowych, taka transakcja powinna zostać opodatkowana stawką właściwą dla usługi najmu (w opisanym przez Państwa przypadku 23%). Jednak istnieją też argumenty za refakturowaniem kosztów za media według stawek wynikających z pierwotnie wystawionych faktur.
UZASADNIENIE
Zgodnie z art. 8 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług (oraz art. 28 dyrektywy Rady 2006/112/WE z 26 listopada 2006 roku w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej), w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi. Przepis ten nakazuje Państwu, jako podmiotowi biorącemu udział w świadczeniu usług dostarczania mediów na rzecz Państwa najemców, opodatkować refakturowane usługi tak, jakby to Państwo je świadczyli.
Zgodnie z obowiązującym od 1 kwietnia 2011 roku brzmieniem art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Zgodnie z tą regulacją każdy koszt bezpośrednio związany z dostawą towarów lub świadczeniem usług, którym sprzedawca obciążył nabywcę powinien być włączony do podstawy opodatkowania. A zatem kosztów, których ciężar przerzucany jest na nabywcę, nie wykazuje się jako odrębnego świadczenia, lecz traktuje jako element świadczenia zasadniczego, z zastosowaniem stawki podatku właściwej dla usługi głównej.
Obecnie organy podatkowe twierdzą, iż opłaty za dostarczane media stanowią składnik usługi najmu (usługi głównej) i powinny być wliczane do podstawy opodatkowania czynszu za wynajem lokalu. Zgodnie z tym podejściem, wynagrodzenie z tytułu zawieranych przez wynajmującego umów najmu należy traktować w sposób szeroki, obejmujący również wszelkie koszty związane z eksploatacją wynajmowanych lokali. Mając na uwadze powyższe, w obecnym stanie prawnym koszty mediów powinny stanowić element wynagrodzenia usługi najmu, a tym samym podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki właściwej dla usługi najmu, czyli w Państwa przypadku w wysokości 23%. Podstawa opodatkowania powinna obejmować wszystkie związane z tytułem najmu opłaty, w tym również za światło.
Prezentowany powyżej pogląd wyraził między innymi Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, który w interpretacji indywidualnej z dnia 30 czerwca 2011 roku nr IPTP1/443-11/11-2/ALN wskazał, że „jeżeli z zawartej umowy najmu (…) wynika, że oprócz czynszu najmu najemca ponosi również opłaty za wodę na podstawie wskazań liczników zainstalowanych w wynajmowanych lokalach lub jako zryczałtowaną, oznacza to, że do podstawy opodatkowania winny być wliczane także koszty dodatkowe bezpośrednio związane z zasadniczą usługą najmu, tj. koszty mediów i pozostałych opłat, którymi Zainteresowany obciąża najemcę w związku ze świadczeniem usługi najmu. Mając na uwadze powyższe, wydatki za wodę stanowiące obrót w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy, są opodatkowane stawką właściwą dla świadczonych usług najmu. Świadczenia te są bowiem nierozerwalnie związane z usługą najmu, jako konieczne do korzystania z lokalu, lecz mające w stosunku do niej charakter poboczny.”
Podobne stanowisko zajął także Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 20 września 2011 roku, nr ILPP1/443-888/11-4/MS, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 20 maja 2011 roku, nr IBPP3/443-249/11/DG, a także Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 26 sierpnia 2011 roku, nr IPPP2/443-692/11-3/KOM.
W indywidualnej interpretacji z dnia 25 stycznia 2012 r. Nr IPTPP1/443-917/11-4/AK Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi wskazał, że: „odrębne potraktowanie dodatkowych kosztów obciążających najemców z tytułu korzystania przez nich z mediów stanowiłoby sztuczne dzielenie usługi najmu. (...) W sytuacji, gdy korzystający z lokalu nie ma zawartej umowy bezpośrednio z dostawcą mediów, wydatki z nimi związane stanowiące element świadczenia należnego z tytułu umowy najmu lokalu stanowią wraz z czynszem obrót, w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy, z tytułu świadczenia usług najmu. (...) Ww. świadczenia nie stanowią odrębnych usług, ale są elementem pewnej całości, stanowiącej jedno świadczenie – usługę najmu. W związku z tym, że świadczenie usługi najmu wraz ze świadczeniami dodatkowymi stanowi jedną usługę, do podstawy opodatkowania należy doliczyć również te świadczenia oraz zastosować jednolitą stawkę podatku, właściwą dla usługi zasadniczej (tj. usługi najmu).”
Powyższe stanowisko organów podatkowych pojawiło się po uchwale NSA w składzie siedmiu sędziów z dnia 8 listopada 2010 roku (sygn. akt I FPS 3/10), która dotyczyła refakturowania usług ubezpieczenia przedmiotów leasingu. Zgodnie z tą uchwałą, usł...
