Wnioskodawca refakturując na najemcę lokalu mieszkalnego koszt zużycia mediów będzie zobowiązany do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług.
Takie stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z 22 marca 2012 roku nr IPTPP4/443-136/11-4/JM.
Sytuacja podatnika
Samorządowa jednostka budżetowa, jako czynny podatnik podatku od towarów i usług, świadczy usługi z zakresu najmu lokalu mieszkalnego. Za świadczone usługi, na podstawie zawartej umowy cywilnoprawnej, tj. umowa najmu, najemca płaci czynsz w stawce ustalonej na podstawie uchwały Rady Gminy (wartość podatku VAT liczona jest w stawce zwolnionej). Pozostałe opłaty za media regulowane są w następujący sposób: najemca we własnym zakresie reguluje należności za zużytą energię elektryczną wg wskazań licznika, opłata za wodę i kanalizację została ustalona w wysokości 36% wartości rachunku dla całego obiektu. Wielkość obciążenia z tytułu kosztów ogrzewania i podgrzania wody wyliczana jest na podstawie faktury wystawionej przez Zakład Cieplny proporcjonalnie do powierzchni wynajmowanego lokalu w stosunku do łącznej powierzchni użytkowej.
W związku z powyższym Jednostka zwróciła się do organu podatkowego z zapytaniem czy powinna zastosować stawkę podatku VAT, taką jaką stosuje dostawca mediów, refakturując najemcy lokalu koszty za korzystanie z mediów, przy zawartej umowie najmu na cele mieszkaniowe.
Odpowiedź Dyrektora Izby Skarbowej
Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 36 zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.
Zgodnie z art. 30 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, podstawą opodatkowania jest kwota należna z tytułu świadczenia usług, pomniejszona o kwotę podatku.
Celem refakturowania bowiem jest przeniesienie poniesionych kosztów przez podmiot refakturujący na podmiot, który z danych usług faktycznie korzystał, pomimo że podmiot refakturujący danej usługi nie wykonał. Dotyczy to sytuacji, w której podatnik kupuje usługę, a następnie „w stanie nieprzetworzonym” odsprzedaje ją swojemu kontrahentowi.
W myśl art. 8 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.
Organ podatkowy zauważył, iż w analizowanej sytuacji wydatki związane z opłatami za tzw. media stanowią koszty utrzymania obciążające wynajmującego, w odniesieniu natomiast do wynajmu stanowią elementy rachunku kosztów zmierzające do ustalenia kwoty odpłatności za usługę najmu.
Przeniesienie kosztów nabycia usługi, o których mowa wyżej, dotyczy wyłącznie usługi, jaką nabywca nabył w celu odsprzedaży w postaci takiego samego świadczenia, co nie jest tożsame z sytuacją odsprzedaży tej usługi będącej elementem pomocniczym świadczenia głównego, bez którego świadczenie pomocnicze nie ma racji bytu.
Organ podatkowy zaznaczył, iż strony w umowach cywilnoprawnych określają co jest przedmiotem sprzedaży. Jeżeli przedmiotem sprzedaży jest usług...
Pozostałe 70% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów
- 6 papierowych oraz cyfrowych wydań magazynu
- Dostęp online do aktualnych i archiwalnych wydań czasopisma oraz dostęp do dodatkowych materiałów
- Nielimitowane konsultacje
- ...i wiele więcej!
Jeśli jesteś Prenumeratorem, zaloguj się, aby przeczytać artykuł w całości.