Wydatki związane z psychoterapią jako koszt podatkowy

Koszty uzyskania przychodów

Przedsiębiorca jest lekarzem prowadzącym jednoosobową działalność gospodarczą, w ramach której świadczy usługi medyczne. Praca polega na codziennym podejmowaniu decyzji o dużej odpowiedzialności, które bezpośrednio wpływają na zdrowie i życie pacjentów. Zawód ten wiąże się z wysokim poziomem stresu, koniecznością pracy pod presją czasu oraz regularnym kontaktem z trudnymi przypadkami medycznymi. Tak duży stres spowodował wypalenie zawodowe, które zostało potwierdzone badaniami u psychiatry i psychologa. Specjaliści zalecili podjęcie terapii psychologicznej, której celem jest przeciwdziałanie skutkom wypalenia zawodowego. W związku z tym przedsiębiorca uważa, że zdolność do generowania przychodów jest bezpośrednio zależna od jego zdrowia psychicznego i fizycznego. Brak terapii mógłby skutkować dalszym pogorszeniem stanu zdrowia, ograniczeniem zdolności do pracy, a w konsekwencji – spadkiem przychodów lub całkowitą utratą źródła dochodu. Czy koszty terapii będą kosztem podatkowym?

Odpowiedź
Wydatki ponoszone na psychoterapię indywidualną nie mają związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Bezpośrednim celem ich poniesienia jest zapewnienie prawidłowego funkcjonowania organizmu. Wydatek na psychoterapię indywidualną nie ma także na celu ani zachowania, ani zabezpieczenia źródła przychodów. Tym samym podatnik nie może zaliczyć wydatków na psychoterapię do kosztów uzyskania przychodów z prowadzonej działalności.

Uzasadnienie
Przedsiębiorcy prowadzący działalność gospodarczą bardzo często muszą korzystać usług psychologa. Szczególnie stresują się przedsiębiorcy, którzy podejmują decyzje mające wpływ na życie innych ludzi. Zdarza się, że osoby wykonujące zawody prawnicze i lekarskie muszą uczęszczać na psychoterapię. Niemniej nie oznacza to, że będą mogły zaliczyć wydatki z tym związane do kosztów podatkowych.
Przypomnijmy, że definicja kosztów uzyskania przychodu sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego między poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Ważne!
Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodu” zawarte w art. 22 ust. 1 ustawy o PIT oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z osiąganiem przychodów z tytułu działalności gospodarczej podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Należy zauważyć, że przez sformułowanie „w celu” rozumie się dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”, jeżeli na podstawie dostępnej wiedzy o związkach przyczynowo-skutkowych można zasadnie uznać, że poniesiony koszt może przynieść oczekiwane następstwo (przychód).

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła...

TA CZĘŚĆ SERWISU DOSTĘPNA JEST TYLKO DLA PRENUMERATORÓW.

Zaloguj się, aby uzyskać dostęp do materiałów
Zaloguj się

Przypisy