176
Spółka, która nie posiada wystarczającego zaplecza personalnego i technicznego do prowadzenia działalności na terytorium Polski, nie będzie posiadać stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju.
Takie stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 3 lipca 2012 roku nr IPPP3/443-518/12-3/SM.
Sytuacja podatnika
Spółka z siedzibą w Austrii na potrzeby działalności gospodarczej zarejestrowała się jako czynny podatnik VAT w Polsce. Działalność Spółki w Polsce polega na sprzedaży towarów produkowanych w zakładzie produkcyjnym w Austrii i przemieszczanych w ramach wewnątrzwspólnotowego przemieszczenia towarów do magazynu położonego w Polsce. W magazynie towary te poddawane są przepakowaniu, a następnie spakowany towar jest sprzedawany do odbiorców w Polsce, w krajach UE oraz poza UE. Dla potrzeb realizacji w/w sprzedaży Spółka zawarła porozumienie ze spółką powiązaną, zarejestrowaną jako podatnik VAT w Polsce, w której posiada 100 procent udziałów. Zgodnie z porozumieniem spółka powiązana świadczy na rzecz Wnioskodawcy usługi w zakresie magazynowania i pakowania towarów przez pracowników zatrudnionych w spółce powiązanej na sprzęcie należącym również do spółki powiązanej. Natomiast sprzedażą oraz realizacją procesów transportowo-logistycznych zajmuje się Spółka we własnym zakresie. Rejestry VAT Spółka prowadzi przy wykorzystaniu oprogramowania w swojej siedzibie w Austrii oraz na ich podstawie we własnym imieniu sporządza deklaracje i informacje wymagane przepisami polskiej ustawy o podatku od towarów i usług. Miejscem przechowywania dokumentacji podatkowej jest siedziba Spółki w Austrii.
W związku z powyższym, Spółka zwróciła się do organu podatkowego o potwierdzenie, iż posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej (SMPD) na terytorium Polski.
Odpowiedź Dyrektora Izby Skarbowej
Od 1 lipca 2011 roku pojęcie stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej zostało uregulowane w obowiązującym od tej daty Rozporządzeniu Wykonawczym Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 roku ustanawiającym środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. Zgodnie z art.11 w.w. rozporządzenia, stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej oznacza dowolne miejsce - inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu odbiór i wykorzystywanie usług świadczonych do własnych potrzeb tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Fakt posiadania numeru identyfikacyjnego VAT sam w sobie nie jest wystarczający, by uznać, że podatnik posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.
Biorąc pod uwagę definicję stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, wynikającą z przedmiotowego rozporządzenia wykonawczego, jak również utrwalone orzecznictwo w powyższym zakresie, wymienić można kilka przesłanek, których zaistnienie powoduje, że można mówić o „stałym miejscu prowadzenia działalności”. Jak wynika z samej nazwy „stały”, to trwale związany z danym miejscem, nieprzenośny, niezmienny. Powyższe wskazuje, że stałe miejsce prowadzenia działalności charakteryzować się musi pewnym określonym stopniem zaangażowania, które pozwala na uznanie, iż działalność prowadzona jest w tym miejscu nie w sposób przemijający, czy też okresowy. Konieczna jest zatem pewna określona minimalna skala działalności, która stanowi zewnętrzną oznakę, że działalność w tym miejscu prowadzona jest stale. Zaangażowanie, o którym mowa powinno również przybrać k...
