Odpowiedź
Zgodnie z ustawą o rachunkowości przedsiębiorca nie może ingerować w trwale zamknięte księgi, dokonywać zapisów księgowych w zbiorach zamkniętych, dlatego też przyjmuje się, że w takiej sytuacji ma prawo otrzymaną fakturę dokumentującą koszty pośrednie roku ubiegłego rozliczyć w roku bieżącym.
Uzasadnienie
Zasady potrącalności kosztów pośrednich zostały określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej ustawa o PIT) w art. 22. Zgodnie ze wskazanym art. 22 ust. 5c ustawy o PIT koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim wypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.
Za dzień poniesienia kosztu uważa się natomiast dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w wypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.
Jednocześnie w przepisach ustawy o rachunkowości, w art. 12 ust. 2 ustawodawca wskazał, że księgi rachunkowe zamyka się m.in. na dzień kończący rok obrotowy. Ostateczne zamknięcie i otwarcie ksiąg rachunkowych jednostki kontynuującej działalność powinno nastąpić najpóźniej w ciągu 15 dni od dnia zatwierdzenia sprawozdania finansowego za rok obrotowy, przy czym, zgodnie z art. 53 ust. 1 ustawy o rachunkowości, roczne sprawozdanie finansowe jednostki podlega za...
