217
W 2008 roku dłużnik nie zapłacił za zakupiony towar. W styczniu 2009 roku skierowalismy pozew do sądu. Otrzymaliśmy nakaz zapłaty, w 2009 roku nie utworzono odpisu. Dłużnik zaczął spłacać w kasie. W 2009 roku otrzymaliśmy postanowienie od komornika (art. 770 i 824 KPC) i nic z tym nie zrobiono. W 2010 roku dłużnik kilkakrotnie spłacał dług, a w 2011 roku zupełnie zaprzestał. Zostało do spłaty ok. 5.500 zł, co z tym saldem zrobić?
• Wycena należności
Zgodnie z art. 28 ust.1 pkt.7 Ustawy o rachunkowości (UoR) należności, w tym również z tytułu pożyczek, ujmuje się w księgach rachunkowych na dzień ich powstania według wartości nominalnej, zaś nie rzadziej niż na dzień bilansowy wycenia się je w kwocie wymaganej zapłaty, z zachowaniem zasady ostrożności. W myśl zasady ostrożności, w wartości należności należy uwzględnić wszelkie przewidywane straty, biorąc pod uwagę stopień prawdopodobieństwa ich zapłaty.
Jeżeli jednostka posiada informacje, że spłata należności w następnych okresach jest zagrożona, musi uwzględnić tę wiedzę, odpowiednio wyceniając należności jako składnik aktywów bilansu. Przede wszystkim odpisuje się w koszty należności przedawnione oraz należności, których nieściągalność została udokumentowana. Należności pozostające na dzień bilansowy jako wymagalne muszą być przeanalizowane pod kątem realnej szansy ich spłaty. Wyniki takiej analizy prowadzą zazwyczaj do zmniejszenia kwoty należności wykazywanych w bilansie. W wiel...
