Pobieranie do produkcji towaru na zasadzie konsygnacji pomiędzy dwoma czynnymi podatnikami VAT

Kontrole

Spółka A wytwarza surowiec do produkcji wytwarzanej przez spółkę B. Siedziba spółki A znajduje się w Świnoujściu a spółki B w Nowym Targu. Ze względu na odległość i pojawiające się niekiedy problemy z terminowością dostaw z wykorzystaniem kolejowej spółki przewozu towarowego, spółki zawarły umowę najmu, gdzie na terenie spółki B (producenta) będzie składowany surowiec należący do spółki A. W momencie, gdy surowiec będzie potrzebny do produkcji (szczególnie utrzymania jej ciągłości) spółka B będzie pobierać surowiec będący własnością spółki A. Jednocześnie zawarto umowę, w której określono, że spółki będą rozliczać się okresowo, tj. w interwałach dwumiesięcznych. Na koniec okresu będzie sumowana ilość pobranego surowca i wystawiona faktura. 
Przeprowadzona kontrola podatkowa wskazała, że nie ma w tym przypadku mowy o dostawach ciągłych, gdyż łatwo (na podstawie dokumentów podpisywanych przez przedstawicieli obu firm w momencie poboru surowca z magazynu) można określić dokładną datę dokonania dostawy, a na fakturze powinna znajdować się data wydania surowca z magazynu. Zatem nie może być mowy o dostawie ciągłej. 
Czy można wskazać jakiś inny rodzaj argumentowania?  

Odpowiedź
Utrwalona linia orzecznicza Naczelnego Sądu Administracyjnego jasno wskazuje, że dostawa świadczona w sposób ciągły może składać się z szeregu dostaw cząstkowych mieszczących się w ramach jednej umowy, gdzie określa się terminy rozliczenia. Jak wskazuje NSA istotą pojęcia dostawa świadczona w sposób ciągły jest sposób, w jaki jest ona realizowana, tj. cykliczność, w jakim przedziale czasu, co wyrażać ma ciągłość świadczeń składających się na tę dostawę. 

Uzasadnienie 
Na wstępie warto wskazać, że opisany mechanizm dostaw surowca ze spółki A do spółki B (producenta) opiera się o logikę magazynu konsygnacyjnego, przy czym nie chodzi w tym przypadku o obecnie stosowaną regulację magazynu typu call-off stock. Konsygnacja wraz z umową dostaw surowca w tym przypadku polega na tym, iż:

  • surowiec jest dostarczany do magazynu przez spółkę A i składowany w magazynie, który jest wynajmowany od spółki B – ilość dostarczonego towaru do magazynu przez spółkę A nie ma żadnego wpływu na powstanie obowiązku podatkowego,
  • spółki umówiły się w ten sposób, że surowiec będzie pobierany z magazynu na podstawie protokołu w momencie, gdy będzie niezbędny do utrzymania produkcji,
  • spółki mają zawartą umowę cywilnoprawną, gdzie określiły termin rozliczenia na 60 dni, a ostatni dzień, tj. 60–ty będzie oznaczał termin dokonania dostawy i jednocześnie moment powstania obowiązku podatkowego i ta właśnie data będzie widniała na fakturze.

Ustawodawca w treści art.19a ust.1 ustawy o podatku VAT (u.p.t.u.) wskazał, iż obowiązek podatkowy powstaje z  chwilą dokonania dostawy towarów. Z kolei z ust.3 zdanie pierwsze wynika, iż usługę, dla której w  związku z  jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z  upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. 
Z ust.4 wynika, że przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio do  dostawy towarów. 
Orzecznictwo NSA stoi w sprzeczności z poglądem organu kontrolnego, gdyż wskazuje, iż nie ma podstaw do wykładni, która mówiłaby, że usługa ciągła...

TA CZĘŚĆ SERWISU DOSTĘPNA JEST TYLKO DLA PRENUMERATORÓW.

Zaloguj się, aby uzyskać dostęp do materiałów
Zaloguj się

Przypisy