Ulga na złe długi wedle prawa unijnego

Odpowiedź

Taką możliwość stwarza wyrok TSUE z 15 października 2020 r. (C-335/19), który rozszerza zastosowanie tzw. ulgi na złe długi w VAT. Wynika z niego, że przepisy polskiej ustawy o VAT są niezgodne z regulacjami unijnymi  w zakresie, w jakim uzależniają prawo do korekty VAT odnośnie do wierzytelności nieściągalnych ze względu na status kontrahenta. W opinii Trybunału jedynym wymogiem formalnym powinno być wykazanie, że podatnik po zawarciu transakcji nie otrzymał części lub całości zapłaty. 

Uzasadnienie 

Przepisy art. 89a ustawy o podatku od towarów i usług wyłączają możliwość stosowania tzw. ulgi na złe długi z uwagi na określony status dłużnika i wierzyciela. Warunkiem obniżenia podstawy opodatkowania VAT jest, aby:

• dłużnik w dniu dostawy towaru lub świadczenia usług oraz w dniu poprzedzającym dzień złożenia korekty deklaracji podatkowej mającej na celu skorzystanie z obniżenia był zarejestrowany jako czynny podatnik VAT i nie był w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego, upadłościowego lub w trakcie likwidacji, 
• wierzyciel w dniu poprzedzającym dzień złożenia korekty deklaracji podatkowej nadal był zarejestrowany jako czynny podatnik VAT. 

Trybunał uznał powołane uregulowania za niezgodne z Dyrektywą 2006/112/WE. Zawyrokował, że podatnik może pominąć przepisy polskiej ustawy o VAT w zakresie, w jakim ustanawiają warunki formalne sprzeczne z prawem unijnym i zastosować tzw. ulgę na złe długi w VAT opierając się bezpośrednio na przepisach prawa unijnego.
W świetle powyższego, w ramach tzw. ulgi na złe długi wyrok TSUE stanowi podstawę do odzyskania VAT w oparciu bezpośrednio o przepisy prawa unijnego przez podatników, których kontrahenci znaleźli się w stanie upadł...