152
27 września br. został wydany wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-392/11, który miał dać odpowiedź na pytanie czy usługa najmu i usługi dodatkowe świadczone przez wynajmującego na rzecz najemców powinny być traktowane jako jedno kompleksowe świadczenie, podlegające opodatkowaniu stawką właściwą dla usługi najmu. Niestety, wyrok ten nie dał tak długo oczekiwanej odpowiedzi, każąc każdorazowo rozstrzygać to zagadnienie krajowym sądom.
Sprawa C-392/11 dotyczyła pytania zadanego w trybie prejudycjalnym w prowadzonym w Wielkiej Brytanii postępowaniu Field Fisher Waterhouse LLP przeciwko Commissioners for Her Majesty’s Revenue and Customs. Stan faktyczny sprawy jest następujący: Umowa najmu zawarta między FFW i wynajmującym stanowi, że pomieszczenia są przedmiotem najmu w zamian za czynsz trojakiego rodzaju. Czynsz ten odpowiada, po pierwsze, kwocie płaconej za zajmowanie pomieszczeń, po drugie, udziałowi FFW w kosztach ubezpieczenia budynku, po trzecie, usługom, których świadczenie zgodnie ze wskazaną umową należy do obowiązków wynajmującego. Ten trzeci rodzaj czynszu stanowią opłaty za świadczone usługi, które obejmują w szczególności dostawę wody, ogrzewanie w całym budynku, naprawę struktury i urządzeń budynku (w szczególności wind), sprzątanie części wspólnych a także dozór budynku. Umowa najmu stanowi, że w przypadku gdy najemca nie płaci tych trzech rodzajów czynszu, wynajmujący ma prawo rozwiązać umowę. FFW uważała, że te dodatkowe usługi stanowiły świadczenie opodatkowane VAT i zwróciła się do organu podatkowego o zwrot VAT naliczonego od tych usług. Organ podatkowy oddalił powyższy wniosek twierdząc, że najem i omawiane świadczenia usług stanowią wyłącznie jedną usługę zwolnioną z VAT. W wyniku sporu sprawa trafiła do krajowego sądu, który zwrócił się do TSUE o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym.
Trybunał Sprawiedliwości wydał w sprawie następujące orzeczenie: „Wykładni dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy dokonywać w ten sposób, że najem nieruchomości i związane z tym najmem świadczenia usług, takie jak będące przedmiotem postępowania przed sądem krajowym mogą stanowić jedno świadczenie z punktu widzenia podatku od wartości dodanej. W tym względzie przyznana wynajmującemu w umowie najmu możliwość rozwiązania tej umowy w przypadku gdy najemca nie uiszcza dodatkowych opłat za najem stanowi wskazówkę przemawiającą na rzecz występowania jednego świadczenia, chociaż nie jest w sposób bezwzględny elementem rozstrzygającym przy dokonywaniu oceny zaistnienia takiego świadczenia. Natomiast okoliczność, że świadczenia usług takie jak będące przedmiotem postępowania przed sąde...
