197
Jako SP ZOZ jesteśmy czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Na podstawie rozporządzenia Ministra Zdrowia oraz ustawy o prawach pacjenta i rzeczniku praw pacjenta wydajemy odpłatnie dokumentację medyczną o stanie zdrowia pacjenta, przy czym nie jest to karta informacyjna. Dokumentacja jest wydawana bezpośrednio pacjentowi lub przesyłana za pośrednictwem poczty (w tym ostatnim przypadku doliczamy jeszcze koszty przesyłki). Czy do tej opłaty (i kosztów wysyłki, jeśli taka ma miejsce) powinniśmy doliczać VAT?
ODPOWIEDŹ
Organy podatkowe uważają, że bez względu na to, w jakim celu dokumentacja medyczna jest wydawana pacjentowi na jego żądanie, czynność ta podlega opodatkowaniu według podstawowej 23% stawki VAT. Tą samą stawką powinny zostać opodatkowane koszty wysyłki dokumentacji do pacjenta.
UZASADNIENIE
Od 1 stycznia 2011 roku ze zwolnienia z VAT mogą korzystać usługi w zakresie opieki medycznej świadczone przez podmioty lecznicze oraz dostawa towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, jednak wyłącznie te, które służą profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia (art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy o VAT).
Samodzielne publiczne zakłady opieki zdrowotnej - w zakresie, w jakim wykonują działalność leczniczą niewątpliwie są podmiotami leczniczymi (art. 4 ust. 1 pkt 2 ustawy o działalności leczniczej).
Powyższe zwolnienie ma charakter podmiotowo-przedmiotowy. Oznacza to, że ze zwolnienia z VAT nie mogą korzystać wszystkie świadczenia wykonywane przez podmioty lecznicze, ale tylko te, które służą określonemu celowi. Zatem aby określić, czy zwolnienie to może mieć zastosowanie do świadczonej przez Państwa usługi, trzeba ocenić, czy spełniona jest przesłanka przedmiotowa tj. czy usługa ta służy celowi określonemu w art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy o VAT.
Organy podatkowe powołując się na orzecznictwo TSUE każdorazowo w takim przypadku podkreślają, że zwolnienia stanowią autonomiczne pojęcie prawa wspólnotowego i przy ich definiowaniu nie jest zasadne odwoływanie się wyłącznie do ustawodawstwa krajowego, ponieważ takie działania mogłyby prowadzić do rozbieżności w stosowaniu zwolnień w poszczególnych państwach UE. Orzecznictwo Trybunału wskazuje, że pojęcia dotyczące zwolnień należy interpretować w sposób ścisły, ponieważ zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika. Z orzecznictwa TSUE wynika również, że pojęcie „opieka medyczna” dotyczy świadczeń medycznych, które służą diagnozie, opiece oraz, w miarę możliwości, leczeniu chorób lub zaburzeń zdrowia. Zatem to cel usługi medycznej określa, czy powinna ona korzystać ze zwolnienia. Jeżeli więc z kontekstu wynika, że jej głównym celem nie jest ochrona, utrzymanie bądź przywrócenie zdrowia, lecz inny cel, to wówczas zwolnienie nie będzie miało zastosowania. Ponadto usługi są ściśle związane z opieką szpitalną i medyczną (leczeniem szpitalnym i medycznym) jedynie wówczas, gdy są one rzeczywiście świadczone jako usługi pomocnicze względem takiej opieki świadczonej pacjentom jako świadczenie główne. Zatem usługi takie korzystają ze zwolnienia tylko wówczas jeżeli wpisują się one w logiczny sposób w ramy świadczenia tejże opieki i stanowią w procesie świadczenia tejże opieki niezbędny etap, aby osiągnąć cele terapeutyczne, którym służą, gdyż jedynie takie usługi mogą mieć wpływ na koszty opieki zdrowotnej, która staje się dostępna w drodze zwolnienia od podatku (tak m.in. w wyroku TSUE z 11 stycznia 2001 w sprawie Commission of the European Communities v French Republic, C-76/99).
Zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy z 6 listopada 2008...
